Druk, druk, druk. We kennen het allemaal, de hele week houd je veel ballen in de lucht. Op je werk, met de kids, je huis, de tuin, boodschappen, familie en vrienden, sporten en van alles en nog wat. Strakke agenda’s en vooral ook een kwestie van goed plannen. Voor mij een heerlijk leven en ik zou niet anders willen. Kunnen doen wat ik leuk vind, afwisselend en hard werken, plezier met collega’s, van betekenis zijn en ook dankbaar dat mijn lijf en hoofd meestal mogelijk maken dat ik kan doen wat ik wil doen.

Toch is niets menselijks mij vreemd en wil ik ook wel eens ‘ontsnappen’ aan mijn drukke, volle agenda. Mijmeren over ‘even helemaal niets hoeven, uitslapen, nieuwe dingen ontdekken en tijd voor jezelf’. Mijn brein is dan blijkbaar extra ontvankelijk voor de ‘te mooie reis’ foto’s van de digitale nieuwsbrieven van Paperflies, Booking.com of een andere online reisaanbieders die regelmatig in mijn mailbox ploppen. Een wijntje aan een zonovergoten terras met zwembad, pittoreske Middeleeuwse stadjes en prachtige stranden met zeeën lonken naar me. ‘Kom mij snel ontdekken’ en ‘thuisblijven is duurder’.

Alle conversie en online marketingtechnieken (zoals schaarste en scherpe kortingen) worden in die nieuwsbrieven op mij afgevuurd en natuurlijk ga ik ook gewoon voor de bijl. Ondanks dat dit mijn vak is en ik rationeel beter moet weten. Mijn reptielen oerbrein is (gelukkig) sterker dan mijn ratio. Ook ik kies, net als wij allemaal, veel meer onbewust dan bewust en ik laat me dus ook gewoon heerlijk verleiden. Alhoewel ik wel graag het tegenovergestelde denk.

Even snel in mijn agenda kijken wat past en wat ik kan regelen en voor ik het weet heb ik een lekker lang weekendje weg geboekt. Om lekker te onthaasten, nieuwe dingen te zien, niets te hoeven en vooral ook even nergens iets van te vinden.

Maar dat laatste is tegenwoordig bijna niet meer mogelijk. Je kunt nog niet van de wc afkomen op een luchthaven of je struikelt al over de displays. Met de vraag of je alsjeblieft wilt zeggen hoe je wc-bezoek was? Van een huilend gezichtje tot een dolblij poppetje, wat vond u van ons toilet? De schoonmaker heeft de vloer net gedweild en ik loop nog net niet glijdend het toilet uit. Of je hebt nog niet je pinpas bij de kassa weer opgeborgen bij de Cortes Ingles, of het reviews display wordt alweer onder je neus geduwd. De winkelbediende die je net ‘alleen maar heeft geholpen met afrekenen’ mag alweer beoordeeld worden. Je bent nog niet uitgecheckt in het hotel of de mail van booking.com popt alweer up om aan te geven of je wilt delen met andere ‘boekers’ wat je van de accommodatie vond.  

Mag ik ook ergens eens even helemaal niets van vinden?

Zeker als ik met vakantie ben. Ik heb ook wel eens een paar mindfull lessen gevolgd en als ik het goed heb begrepen is het vooral de kunst om in onze drukke maatschappij ‘ergens eens even iets niets van te vinden maar gewoon waar te nemen’. Mindfull te zijn, zonder oordeel. Zeker op vakantie of de tijd die je gebruikt en nodig hebt om te ontspannen en te onthaasten. Los van het feit, dat in mijn optiek, sociale wenselijkheid in het bijzijn van de degene die je net geholpen heeft een grote rol speelt, (tenminste ik heb daar dan last van) vraag ik me ook werkelijk af of we niet door aan het schieten zijn op het gebied van de reviewmarketing. Te vaak, te snel en op ongepaste en onhandige momenten. Natuurlijk zijn klanten je beste ambassadeurs en geen betere reclame dan een tevreden klant, maar om nu werkelijk overal altijd direct ergens iets van te moeten vinden is erg vermoeiend en heeft volgens mij een averechts effect. Zouden reviews niet veel meer een HR instrument zijn van die bedrijven? Die de druk op medewerkers op deze manier opvoert? Een controle instrument verpakt in een marketing jasje? Ik vraag het me wel eens af.

Meer weten over zinvolle en niet storende inzet van reviewmarketing?
Bel of mail me.